Vrijdag 27 november - Gezinsuitbreiding (Beertje)

Beertje?
Wie is dan toch Beertje?
Een voorgeschiedenis........

Jaren geleden hadden we Joepie, een cavia..
Uiteindelijk is Joepie bijna negen jaar geworden..
Het was echt een heer op leeftijd...
Ik heb hem een spuitje laten geven... Hij was echt op...
Zijn tandje groeide door, ik moest het geregeld knippen.
En op den duur kreeg hij een gezwelletje aan zijn tepel..
De dierenarts wilde hier niks aan doen, gezien zijn leeftijd.
Maar het gezwel ging groeien en Joep kreeg er duidelijk last van met lopen...
Het zat als het ware in zijn "lies", als je begrijpt wat ik bedoel...

Na Joep kwamen Jut en Jul.
Een heerlijk stel.
Afgelopen zomer (augustus) lag Jut plots dood in het nachthokje..
Ik heb nooit geweten waarom, ik zag niks aan d'r en ze heeft tot de dag ervoor gewoon heerlijk rond gehobbeld, gegeten, gefloten...
Jul voelde zich duidelijk alleen..
Dus er moest een vriendinnetje komen..
En die kwam.. Borstel, een zwarte caaf met kruintjes..
Een dropppie...
Toen Jul dikker werd en uiteindelijk een dood jong kreeg, werd ons duidelijk dat we geen vriendinnetje hadden, maar een vriendje..
Ik kan het verschil zoooooooo moeilijk zien, maar in de winkel hadden ze me verzekerd dat het een vrouwtje was..

Arme Jul..
En een dood jong, die weg gehaald werd, en haar maatje dat weg gehaald werd.
En daar zat ze weer, alleen...
Nu gaven we haar extra aandacht, lekker veel uit het hok, 's avonds lekker bij ons liggen op de bank (dat vindt ze heerlijk), maar we zijn geen caaf..
Dus toen de rust was wedergekeerd een nieuw vriendinnetje..
Ditmaal een andere winkel, de winkel waar ik al jaren kom voor mijn huisdieren..
Verhaal uitgelegd...
Ze hadden een leuk, klein meisje, week of vijf - zes..
De medewerkster heeft voor de zekerheid nog gekeken of het wel een vrouwtje was... en dat was het...
Dus beestje mee...
Jul weer blij...
Na een minuut of 20 was de rust alweer terug gekeerd in het hok en zaten ze heerlijk samen te eten en lagen ze samen in het hok..
Een uur later ging de telefoon..
Een andere medewerkster van die winkel..
Hoe het ging met de caafjes...
Ze was er zeker van dat het een mannetje was...
En dat was nou juist wat ik niet wilde...
Dus weer beestje weg gebracht..
Ik had zooooo te doen met Jul...

En het vertrouwen in de winkels... is helemaal weg.
Dit mag nooit meer gebeuren...
Dan maar geen vriendinnetje, dan maar strak dagelijks veel aandacht geven aan Jul... vaak uit het hok..
Maar ja, we werken allebei en we kunnen nooit een caaf vervangen..

En zo ben ik dus uiteindelijk op een site gekomen van een fokker , iemand met verstand van caafjes... iemand die weet waar die mee bezig is...
En toen ik de foto zag van je meisje was ik verkocht...
Wat een poepertje..
En dat poepertje gaat ons allemaal weer blij maken, maar bovenal Jul...
Vrijdag ga ik haar ophalen... Uit Duitsland... En het is een koninklijke caaf, 1 met een stamboom...

Dus wie is Beertje?
Dit is Beertje.. (een U.S. Teddy)

November 2009 - [WiebusPUNTnl ] in een nieuw jasje.

[WiebusPUNTnl ] is in 2003 de lucht in gegaan. Op de site kon je lezen (en kijken) over Wiebus en Jeppe. Er werden geregeld nieuwe foto's geplaatst, je kon er lezen over de belevenissen van Wiebus en Jeppe. Gingen we op vakantie? Je kon het lezen op de site. Was één van de jongens jarig? Je kon het lezen op de site. Tot 2007 heb ik fanatiek de site bijgewerkt. En vanaf dat moment ontbrak het me aan tijd.. Er viel een " gat"  van ruim twee jaar, geen updates - geen nieuwe foto's - geen nieuwe belevenissen. En om het nou weer op te pakken na zo'n lange tijd... Tijd voor een nieuw jasje dus. Het zal nog steeds niet zo zijn dat ik dagelijks / wekelijks kan updaten, maar ik zal zeker gaan proberen bijzonderheden in dit blog te schrijven. Om te beginnen twee items... even een beetje terug in de tijd.

11 november 2009 - Wiebus naar de dierenarts

Voor de tweede keer in korte tijd staan we 's nachts hij de dierenarts. Ditmaal met Wiebus. De avond verliep zoals alle anderen... Wandelen, avondeten en lekker knuffelen en slapen op de bank. 's Avonds laat het laatste rondje gelopen voor het slapen gaan... Niks aan het handje. Toen ik thuis kwam wilde ik de buikjes afdrogen van de jongens. Dat heb je dan weer met teckels en hoog gras... ;-) Eerst buikje Jeppe en hem naar boven gebracht. Buikje Wiebus. Hij lag ondertussen op de bank en ik vond een beetje een rare houding, maar misschien moest hij zijn "plekkie" nog vinden... Nadat ik de buik van Wiebus had afgedroogd, wilde ik hem optillen om mee te nemen naar boven. Hij piepte.. Vreemd... Wiebus neer gezet... Ik dacht gelijk dat hij last had van zijn buik, gezien zijn houding en manier van doen.. Nog maar even naar buiten dan.. Maar Wiebus liep niet meer zo lekker, hij ging steeds zitten en voelde zich duidelijk niet lekker. Optillen was nog steeds geen succes. Thuis gekomen leek het erger te worden. Wiebus kon zijn draai niet vinden en telkens als hij zich wilde omdraaien, piepte hij. Een piep die echt duidde op pijn... Na een klein uur dit aangekeken te hebben, toch maar de dierenarts gebeld. Zo wilde we de nacht niet in. Stel dat hij een maagdraaiing zou hebben... dan is snel handelen belangrijk. Om half één 's nachts stond ik weer bij de dierenarts (ditmaal wel onze eigen). Kijken, voelen, luisteren... De dierenarts wilde toch maar een röntgenfoto maken. OEPS.. Gelukkig was er niks ernstigs te zien op de foto. Geen opstopping, geen maagdraaiing. Alleen hele volle darmen. De darmen van Wiebus waren helemaal gevuld met ontlasting.. Geen wonder dat dat pijn deed... Maar waarom poepte hij dan niet?? We weten het niet en zullen het waarschijnlijk ook nooit te weten komen. Wiebus heeft twee spuiten gehad, 1 tegen de pijn en 1 tegen de darmkrampen. Verder een soort van klysma, hij moest poepen, dat was duidelijk. Na een uur waren we weer thuis (het was weer een heel avontuur zo midden in de nacht). Het heeft nog een klein uur geduurd voordat de spuiten gingen werken en voordat Wiebus zijn plekkie kon vinden. Hij heeft de hele nacht verder rustig geslapen.. De volgende ochtend maakte hij een goede indruk. Bij de ochtendwandeling heeft hij een poepie gedaan en verder geen last meer gehad.. Maar we waren wel weer geschrokken....

17 september 2009 - Therapie voor Jeppe

Jeppe krijgt fysiotherapie voor zijn hernia. We gaan naar Anja Aartsen, praktijk voor dierfysiotherapie en aquatraining. Na vier weken van rust - rust en rust mag Jeppe gaan beginnen aan de therapie. De therapie duurt ongeveer twee uur. Jeppe moet allerlei oefeningen doen, wordt gemasseerd, moet lopen in bad (http://www.youtube.com/watch?v=i6-UqvKaW0M&feature=player_embedded) en mag onder een mat liggen, een magnetisch veld. We krijgen een heleboel informatie van Anja en veel tips en oefeningen voor thuis. Jeppe gaat wekelijks. Vrijdag 6 november is hij voor het laatst geweest. Het gaat goed met Jeppe. Hij is er nog niet helemaal, maar dat is vooral een kwestie van tijd en nog steeds oefenen thuis.

15 augustus 2009 - Jeppe heeft een hernia

Zaterdag 15 augustus. Een dag die we niet snel zullen vergeten. Overdag waren de jongens bij onze vast oppas. Niks aan het handje.. Toen ik Wiebus en Jeppe na mijn werk ging ophalen ben ik gelijk even met ze gaan wandelen. Ik merkte iets aan Jeppe, maar eigenlijk ook niks bijzonders. Normaal wil hij altijd vooraan lopen, vandaag niet... Het was die dag ook erg warm... misschien had hij daar last van. Verder zag ik niks, hij liep niet raar ofzo. Thuis eigenlijk hetzelfde... we merkte iets, maar wat?? Om een uur of negen, 's avonds, zagen we dat jij iets raar ging lopen. Had hij dan misschien iets in zijn voetzooltjes? We konden niks vinden.... Om half tien toch maar even gebeld met de dierenarts... Maar die had geen weekenddienst... en we werden verwezen naar een plaatsvervanger. En daar wilde we nou juist niet naar toe. Nog maar even aankijken dan... Jeppe (en Wiebus) hebben de hele avond heerlijk liggen slapen. Toen ik om een uur of half twaalf het laatste rondje wilde gaan lopen, voor het slapen gaan, wilde Jeppe niet lopen. Hij zakte door zijn achterkantje... hij was wiebelig... SCHRIK. Direct een dierenarts gebeld, in een andere plaats. Dan maar een stukje rijden, maar niet naar onze plaatsvervanger... Onze angst werd werkelijkheid.. Jeppe heeft een hernia. Jeppe kreeg een spuit, iets tegen de zwelling, we kregen medicijnen mee en veel adviezen, vooral rust - rust- rust. De eerste dagen schijnen erg belangrijk te zijn in het herstel en gelukkig begon Jeppe al snel weer te lopen. Nog steeds erg wiebelig, maar hij had weer reflexen... Om een lang verhaal kort te maken... Met rust, de medicijnen, therapie en veel oefeningen gaat het de goede kant op met Jeppe. Nu, 14 november 2009, is Jeppe weer bijna de oude. In huis merken we eigenlijk niks meer aan hem (aan de hernia dan he...), het wandelen gaat elke dag (week) een stukje beter. Hij mag stukjes lopen van een minuut of 20 en dat doet hij eigenlijk moeiteloos. Ook na zo'n wandeling heeft hij geen problemen of terugval. HOERA!!